Suszony wywar uzyskuje się przy przerobie ziarna zbóż na wysokoprocentowy alkohol lub bioetanol. Do produkcji alkoholu z ziarna zbóż wykorzystywana jest przede wszystkim skrobia. W materiale wyjściowym, poziom skrobi kształtuje się od 60 do 70%, natomiast w produkcie finalnym (DDGS) zawartość tego węglowodanu jest poniżej 10%. Z kolei wyższa zawartość włókna NDF w stosunku do zboża ogranicza potencjalną możliwość wystąpienia kwasicy, a także sprzyja lepszej pracy żwacza i większej aktywności mikroorganizmów. Ilość białka ogólnego w suszonym wywarze zwiększa się w stosunku do zboża prawie trzykrotnie – średnio z 12 do 29%.
Białko ogólne zawarte w wywarach cechuje się powolnym rozkładem w żwaczu, co w żywieniu krów mlecznych sprawia, że dobrze komponuje się z paszami o rozkładzie szybszym (np. zielonki i kiszonki z traw oraz roślin motylkowych). Koncentracja tłuszczu surowego w DDGS wzrasta do 8% i cechuje się wysoką zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych.
| Sucha masa | 89% |
| Białko ogólne | 25% |
| Tłuszcz surowy | 8% |
| Włókno surowe | 8% |
| Energia JPM | 0,97 |
| Energia MJ NEL | 7,1 |
